TY - JOUR ID - 2733 TI - «خویش»، و تجلی انواعِ نماد‌های آن در شاهنامۀ نقالان JO - کاوش‌نامه زبان و ادبیات فارسی JA - KAVOSH LA - fa SN - 2645-453X AU - اتونی, بهروز AU - اتونی, بهزاد AD - استادیار زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه آزاد قم AD - استادیار زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه آیت الله بروجردی Y1 - 2022 PY - 2022 VL - 23 IS - 54 SP - 91 EP - 121 KW - طومار زریری‌‌نامه KW - روانشناسی ژرفا KW - شاهنامه KW - خویش KW - نماد DO - 10.29252/kavosh.2022.17912.3186 N2 - در روانشناسی ژرفا، هرچند «من»، مرکز «خودآگاهی» است و انسان به واسطۀ آن با جهان پیرامون خود ارتباط برقرار می‌سازد، ولی کل روان، مرکزی دیگر به نام «خویش» دارد که علاوه بر خودآگاهی، ناخودآگاهی را نیز در برمی‌گیرد. در حقیقت، «خویش»، به عنوان هستۀ مرکزی روان، کهن‌نمونۀ تمامیت و تنظیم‌کنندۀ روان به شمار می‌آید که انسان بواسطۀ آن، به فردیت و یکپارچگی شخصیت می‌رسد. از آنجا که «خویش» -به مانند دیگر کهن‌نمونه‌ها- برای تجلّی و ظهور، نیاز به استفاده از نمادها دارد، در اساطیر، رؤیاها و افسانه‌ها، خود را در سیمای شخصیت‌هایی والا و مقدّس، و یا در شکل نمادهای تمامیت، و در کل، در کسوت هر موجودِ یاری‌رسان و یاریگر -چه جاندار و چه بی‌جان- به نمایش می‌گذارد. طومارهای نقّالی شاهنامه، از آنجا که بر بنیانِ حماسه‌ها و اساطیر بنا نهاده شده‌اند، می‌توانند بهترین تجلّی‌گاه عناصر ناخودآگاهی و کهن‌نمونه‌ها باشند. طومار زریری‌نامه (موسوم به شاهنامۀ نقّالان) که جامع‌ترین و طولانی‌ترین طومار نقّالی شاهنامه است، از جملۀ همین طومارهاست، که نگارندگان بتفصیل، به بررسی نمادهای «خویش» در آن پرداخته‌اند و همگیِ این نمادها را در انواعِ: نمادهای انسانی، حیوانی، شیئی، کلامی، غیبی و آرامگاه مردگان طبقه‌بندی کرده‌اند. UR - https://kavoshnameh.yazd.ac.ir/article_2733.html L1 - https://kavoshnameh.yazd.ac.ir/article_2733_04db6b843d25b6f7fc4f7d5920430064.pdf ER -