الف) کتاب‌ها:
1- آشوری، داریوش(1379)، عرفان و رندی در شعر حافظ، چاپ ششم، تهران، نشر مرکز.
2- استعلامی، محمد (1383)، درس حافظ: نقد و شرح غزل‌های خواجه شمس‌الدّین محمد حافظ، چاپ دوم، تهران، نشر سخن.
3- انوری، حسن و احمدی گیوی، حسن (1382)، دستور زبان فارسی 2، چاپ بیست و دوم، تهران، انتشارات مؤسسة فرهنگی فاطمی.
4- تجلیل، جلیل (1365)، معانی و بیان، چاپ سوم، تهران، مرکز نشر دانشگاهی.
5- حافظ، شمس الدّین محمد (1385)، دیوان حافظ شیرازی. به کوشش خلیل خطیب رهبر، چاپ چهلم، تهران، نشر صفی علیشاه.
6- حافظ، شمس الدّین محمد (1381)، شرح غزل‌های حافظ. به کوشش حسینعلی هروی، تهران، فرهنگ نشر نو.
7- خانلری، پرویز ناتل (1369)، تاریخ زبان فارسی، چاپ چهارم، تهران، نشر نو.
8- خرمشاهی، بهاءالدّین (1381)، حافظ‌نامه، چاپ‌هفتم، تهران، انتشارات علمی و فرهنگی.
9- دهخدا، علی‌اکبر (1373)، لغت نامه. تهران، انتشارات دانشگاه تهران.
10- رجایی، خلیل (1359)، معالم البلاغه، چاپ سوم، شیراز، مرکز نشر دانشگاه شیراز.
11- سعدی، مصلح بن عبدالله (1377)، دیوان غزلیات سعدی، به کوشش خلیل خطیب رهبر. چاپ دهم، تهران، انتشارات مهتاب.
12- شفیعی‌کدکنی، محمدرضا (1385)، این کیمیای هستی، به‌کوشش ولی‌الله درودیان، چاپ دوم، تبریز، انتشارات آیدین.
13-ــــــــــــــــ(1386)، موسیقی شعر، چاپ دهم، تهران، مؤسسة انتشارات آگاه.
14- شمیسا، سیروس (1384)، معانی، چاپ نهم، تهران، انتشارات میترا.
15- ــــــــــــــــ (1382)، سبک شناسی شعر، چاپ نهم، تهران، انتشارات فردوس.
16- شمیسا، سیروس (1388)، یادداشت‌های حافظ، چاپ اول، تهران، انتشارات علم.
17- ــــــــــــــــ (1383)، نگاهی تازه به بدیع، چاپ چهاردهم، تهران، انتشارات فردوس.
18- علی پور، مصطفی (1387)، ساختار زبان شعر امروز، چاپ سوم، تهران، انتشارات فردوس.
19- فتوحی، محمود (1385)، بلاغت تصویر، تهران، نشر سخن.
20- فرشیدورد، خسرو (1363)، دربارة ادبیات و نقد ادبی، تهران، انتشارات امیرکبیر.
21- کزازی، میر جلال الدّین (1370)، زیبایی شناسی سخن پارسی، تهران، نشر مرکز.
22- ماهوتیان، شهرزاد (1382)، دستور زبان فارسی از دیدگاه رده‌شناسی، ترجمه مهدی سمائی، چاپ دوم، تهران، نشر مرکز.
23- محمد سلیمان عبدالله الاشقر (2001م)، معجم علوم اللغۃ العربیۃ، بیروت، موسسۃ الرسالۃ.
24- مشکوة الدّینی، مهدی (1377)، ساخت آوایی زبان، چاپ چهارم، مشهد، انتشارات دانشگاه فردوسی.
25- مشکور، محمدجواد (1363)، دستور نامه، چاپ یازدهم، تهران، انتشارات شرق.
26- ن‍وروزی، ج‍ه‍ان‍ب‍خ‍ش (1376)، م‍ی‍زان سخن پارسی، معانی و بیان ۱ و ۲، چاپ دوم، شیراز، انتشارات کوشامهر.
27- رضانژاد (نوشین)، غ‍لام‍ح‍س‍ی‍ن، (1367)، اص‍ول علم بلاغت در زبان فارسی، تهران، انتشارات الزهراء.
28- وحیدیان کامیار، تقی و غلامرضا عمرانی، (1380)، دستور زبان فارسی(1)، چاپ دوم، تهران، انتشارات سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه ها (سمت).
29- الهاشمی، احمد (1379)، جواهر البلاغۃ فی المعانی و البیان و البدیع، قم، نشر بخشایش.
30- همایی، جلال الدّین (1364)، فنون بلاغت و صناعات ادبی، چاپ سوم، تهران، انتشارات توس.
ب) مقالات:
1- امینی، محمّدرضا (1388)، «بازنگری مبانی علم معانی و نقد برداشت های رایج آن»، مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان، شمارة 3، صص 76 ـ 59.
2- جمالی، فاطمه (پاییز و زمستان 1389)، «جایگاه قصر و حصر در علم معانی»، مجلة علمی‌ـ‌پژوهشی فنون ادبی دانشگاه اصفهان، سال دوم، شمارة 2 (پیاپی3)، صص 122 ـ 109.
3- صیادکوه، اکبر(1385)، «جایگاه رعایت مقتضای حال و مخاطب در نظریه‌های ادبی و سنتی نوین»، مجله علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز، دورة بیست و پنجم، شماره سوم، صص 132 ـ 117.
4- طاهری، حمید (1387ـ1386)، «سؤال و اغراض ثانوی آن در غزلیات حافظ»، فصلنامه علمی‌ـ‌پژوهشی علوم انسانی دانشگاه الزهرا(س)، سال هفدهم و هجدهم، شماره 68 و 69، صص 118 ـ 87 .
)