الف) کتابها
1- ابی الخیر، ایرانشاه. (1370). بهمن‌نامه. به تصحیح رحیم عفیفی. تهران: علمی و فرهنگی.
2- ـــــــــــــــــ(1377). کوش نامه. به تصحیح جلال متینی. تهران: علمی.
3- اسدی طوسی، ابونصر علی (1317). گرشاسب نامه. تصحیح حبیب یغمایی. تهران: دنیای کتاب.
4- بویس، مری ( 1374). تاریخ کیش زرتشت. ترجمة همایون صنعتی زاده. تهران: توس.
5- پورداوود، ابراهیم(1356). یسنا. تهران: دانشگاه تهران.
6- ـــــــــــــــــ(1377). یشتها. تهران: انتشارات اساطیر.
7- تفضلی، احمد (1376). تاریخ ادبیات ایران پیش از اسلام. به کوشش ژاله آموزگار. تهران: سخن.
8- جین گرین، میراندا (1376). اسطورههای سلتی. ترجمة عباس مخبر. تهران: نشر مرکز.
9- چایچی امیرخیز، احمد و محمدرضا سعیدی هرسینی (1381). نگاهی به تدفین تابوتی در ایران باستان. تهران: سمیرا.
10- خواجوی کرمانی، محمود(1386). سام نامه. به تصحیح میترا مهرآبادی. تهران: دنیای کتاب.
11- ژیران، ف و گ لاکونه و دیگران(1375). فرهنگ اساطیر آشور و بابل. ترجمة ابوالقاسم اسماعیلپور. تهران: فکر روز.
12- شرف الدینی، سعیده (1379). چگونگی تدفین مردگان در عصر آهن در فلات مرکزی ایران. تهران: زهد.
13- فرامرزنامه(1386). به تصحیح میترا مهرآبادی. تهران: دنیای کتاب.
14- قرشی، امان الله(1380). آب و کوه در اساطیر هند و ایرانی. تهران: هرمس.
15- کراچی، روح‌انگیز(1382). بانوگشسب‌نامه. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
16- کندری، مهران(1372). دین و اسطوره در آمریکای قرون وسطا ( پیش از کلمب). تهران: مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی (پژوهشگاه).
17- کوسج، شمس الدین محمد(1387). برزونامه.(بخش کهن). به تصحیح اکبر نحوی. تهران: مرکز پژوهشی میراث مکتوب.
18- کوجیکی، کتاب مقدس آیین شینتو (1380). ترجمة احسان مقدس. تهران، نیروانا.
19- مادح، قاسم(1380). جهانگیرنامه. به کوشش ضیاء الدین سجادی. تهران: مؤسسة مطالعات اسلامی.
20- مختاری غزنوی، عثمان(1377). شهریار نامه. به تصحیح غلامحسین بیگدلی. تهران: پیک فرهنگ.
21- مک کال، هنریتا( 1373). اسطورههای بین النهرینی. ترجمة عباس مخبر. تهران: مرکز.
22- مینوی، مجتبی(1354). داستانهای حماسی ایران در مآخذی غیر از شاهنامه. تهران، بنیاد شاهنامة فردوسی.
23- نوشین، عبدالحسین(1387). واژه نامک(واژههای دشوار شاهنامهی فردوسی). تهران: روزگار.
24- نیبرگ، ساموئل(1359). دینهای ایران باستان. ترجمة س. نجم آبادی. تهران: مرکز ایرانی مطالعة فرهنگها.
25- ویو، ژ (1375). فرهنگ اساطیر مصر. ترجمة ابوالقاسم اسماعیلپور. تهران،فکر روز.
ب) مقالات
1- آموزگار، ژاله(1371 ). دیوها در آغاز دیو نبودند. کلک، ش 30. صص16-24.
2- احمدی، جمال(1384). شناخت اسطورة اکوان دیو. نشریة کاوش نامة زبان و ادب. ش 10. صص 107-128.
3- اکبری مفاخر، آرش(1387). دیوان در متون اوستایی و فارسی باستان. مطالعات ایرانی. ش 14. صص51-64.
4 ــــــــــــــــــــ( 1388). دیوان در متون پهلوی. مطالعات ایرانی. ش 15. صص 41-54.
5- برزگر خالقی، محمد رضا( 1379). دیو در شاهنامه. ش 12. صص 76-100.
6- بشّاش، رسول( 1381 ). سنگ دخمه چم اسبه. نشریة کتاب ماه هنر. شماره 49 و 50. صص86-89.
7- حسامپور، سعید و عظیم جباره(1389). خان و خانواره در حماسههای ملی پس از شاهنامه. نشریة مطالعات ملی. ش 2. صص 127- 152.
8- حسنپور، حسین و زیور قلی زاده(1385). بررسی مفهوم دیو از اوستا تا شاهنامه. نشریة دانشکدة علوم انسانی دانشگاه سمنان. ش 16. صص 15-38.
9- حکمت، علی اصغر(1306). دخمة شاپور اوّل. نشریة تعلیم و تربیت. ش 32 و 33. صص 467-478.
10- حیدری، احمد( 1383). قدمگاه، گور، نیایشگاه صخرهای از دورة هخامنشی. نشریة فرهنگ و هنر. ش 36 و 37. صص 175-189.
11- خالقی مطلق، جلال(1356). یکی دخمه کردش ز سم ستور. نشریةدانشکدة ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز. ش 124. صص 462-470.
12- رضی، هاشم (1370). مرگ در دیانت زرتشتی. نشریة آینده.ش 9-12. صص32-46.
13- طباطبایی، احمد(1343). دیو و جوهر اساطیری آن. نشریة دانشکدة ادبیات و علوم انسانی تبریز. ش 8. صص 39-45.
14- متینی، جلال( 1363). روایتی دیگر از دیوان مازندران. ایران نامه. ش 9. صص 118-134.
15- مهدیزاده، علی ( 1379 ). مرگ و مراسم تدفین در دین مزدایی. نشریة دانشکدة ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران. ش 153-154. صص353-370.
16- میرزای ناظر، ابراهیم( 1370). تفسیر وژاة دیو و پری. چیستا. ش 82 و 83. صص 187-194.
ج)- منابع لاتین
bartholomae. 1961, altiranisches worterbuch, berlin.1-
2- soderblome, Nathan, “death and disposal of the dead” ERE, ed by: j. hasting, vol. 4.
)
